Een Amstel Gold Race zonder WTC Klein Verzet is als Pasen zonder eieren dus dit jaar deden we alweer voor de vierde keer gezamenlijk mee aan de tourtocht.

De grootste groep koos voor de 125 km door de Limburgse Heuvels. Een klein clubje ging voor de 100 en een groepje (zelfbenoemde) eliten  kreeg het te verduren tijdens de 150 km met de lastigste klimmen erbij.

Om 07:00 uur vertrokken de mannen voor de langste tocht onder begeleiding van Peter Ackermans en onder het toeziend oog van Ellen de Vos. Al bij de eerste meters was duidelijk dat het in de kopgroep van 6 menens was, het vuur werd elkaar aan de schenen gelegd op iedere klim en het tempo lag hoog. De overige renners van de 150 km reden lekker hun eigen toertocht en genoten van het heerlijke weer.

Terwijl het zonnetje zich steeds meer begon te laten zien begonnen de overige renners om 08:00 uur aan hun Amstel Gold Race. Peter Ackermans zorgde er voor dat hij (na de 150 km groep te hebben verzorgd) de 125 km groep opzocht voor ondersteuning.

Een kleine delegatie was wel in Limburg, maar besloot een alternatieve tocht richting Aken te rijden.

 

Rond 12:30 uur kwamen de eerste kanjers al over de finish (Sander van Wanrooij, Peter Soeters, Pieter-Jan Luttikhuis, Stefan Luttikhuis en Christ de Vos. Tien minuten later gevolgd door Bart van Delft die had moeten lossen op de laatste serie klimmetjes.

 

 

De 100 km rijders kwamen langzaamaan ook binnen gedruppeld na een topprestatie. De groep van 125 km besloot zoveel mogelijk bij elkaar te blijven, zij kwamen dan ook voor 90% als groep over de finish. Alleen Sjefke van Delft nam een alternatief lusje en kwam solo boven. Ook de laatste mannen van de 150 km kwamen ten slotte met een brede grijns over de finish, want na de finish…

Traditiegetrouw werden er nog wat biertjes genuttigd in de tent bovenop de Cauberg om daarna (volstrekt verantwoord) af te dalen richting het vakantiepark.

 

 

 

Sander leverde dus twee topprestaties, als eerste over de finish en als laatste naar huis.